λείριο

Βλ. λ. κρίνο.

* * *

το (Α λείριον)

νεοελλ.

βοτ. γένος φυτών τής οικογένειας λιλιίδες, κν. κρίνος

αρχ.

το φυτό νάρκισσος.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αβέβαιης ετυμολ. Τόσο το λείριον όσο και το λατ. lilium, με την ίδια σημ., είναι δάνειες λ. από γλώσσα τής ανατολικής Μεσογείου. Η ονομασία τού άνθους μαρτυρείται στην Κοπτική (hreri, hleli), Αιγυπτιακή (hrr-t) αλλά και σε άλλες γλώσσες, όπως στη χεττιτ. (alēl). Ο τ. λείριον, τέλος, απαντά ως β' συνθετικό στο ανθρωπωνύμιο Ποδαλείριος («με κρίνινα πόδια»).

ΠΑΡ. λειριώδης

αρχ.

λείρινος, λειριόεις, λείριος, λειρός.

ΣΥΝΘ. λειριοειδής].